De werkweek begint

Hallo allemaal,

Na een goede vlucht en een overnachting in Blantyre ben ik gisterenmiddag samen met onze bezoekers in Chikwawa aangekomen. Het was fijn om te merken dat de ontvangst meteen een vertrouwd gevoel gaf. Het was alsof er niets veranderd is in twee jaar. Het was ook weer vertrouwd warm, zeg maar gewoon heet, en dat was wel weer even wennen. Gelukkig viel er ' avonds flink wat regen. Volgens het hotelpersoneel was dit de eerste echte bui sinds twee maanden dus daar waren de inwoners van Chikwawa enorm blij mee. Als dit een voorbode is van de goede dingen die we hopelijk kunnen doen voor ons project dan belooft dit heel veel.

Vanochtend ben ik samen met de jongens waar we mee samen werken (Chiku, John en Chris) mijn koffers gaan uitpakken. Hierin zat ontzettend veel gloednieuwe kleding die door mijn zoon Stijn is gered van vernietiging. Deze kleding hebben we gesorteerd en een gedeelte ervan hebben we vandaag op meerdere momenten uitgedeeld. Het blijft moeilijk om te zien hoe blij men hier met een jasje of een shirt is terwijl dat in ons land eigenlijk weggegooid moest worden. Oneerlijk verdeeld noemen we dat. Maar gelukkig is het nu goed terecht gekomen.

Hierna hebben we een meeting gehouden met iedereen die bij de medische clinics betrokken zal zijn. We hebben de aanvangstijd en eindtijd afgestemd en ook hoeveel "patiënten" we maximaal kunnen behandelen. Dit is nodig om straks geen mensen teleur te hoeven stellen. Nu kunnen we iedereen die langs komt een nummertje geen en bij 125 is het klaar. We gaan dus proberen ongeveer 125 kinderen en volwassenen op één dag te helpen en/of te behandelen. Dit zullen mensen zijn die malaria hebben of een veel te hoge bloeddruk. Maar ook zullen er moeders langs komen die graag willen weten hoe zwaar hun kind is om zo te controleren of het wel genoeg groeit. Kortom hele diverse zaken wat in mijn ogen een hele grote klus is. Zeker als je weet dat het morgen 36 graden wordt en vrijwel niemand Engels spreekt maar alleen Chichewa. Gelukkig hebben we een aantal vertalers en zal er een lokale dokter mee doen en hij spreekt ook goed Engels. Gezien mijn beperkte medische kennis zal ik mij vooral bezig houden met het uitdelen van drinken en nummertjes. En af en toe de kinderen entertainen uiteraard.

De clinic van morgen wordt gehouden bij onze geitenboerderij. Daar zijn we na de meeting naartoe gelopen. Toen we daar aan kwamen kreeg ik een heel trots en blij gevoel. Blij omdat het er geweldig uit zag, de geiten leken me erg gezond én een aantal ook erg zwanger. Ook kwamen maïsstengels en bonenplanten uit de grond. Ik voelde me trots omdat Natasja en ik het vertrouwen van onze donateurs waar gemaakt hebben en er nu iets staat dat de weeskinderen van Chikwawa vooruit gaat helpen. Zoals ik eerder schreef is het leiden van een project over zo'n grote afstand geen makkie. Maar het kan dus wel als je maar de juiste lokale mensen treft. En dat hebben wij gelukkig gedaan. De boerderij en de geiten zijn de kern van alle projecten die we doen. Het is dan ook erg belangrijk dat hier veel aandacht naar toe gaat. Het uiteindelijke doel, dat boerderij volledig zelfvoorzienend is, zal pas over een paar jaar gehaald worden. Maar deze week wordt daar wel een grote stap in gezet omdat we de eerste geiten aan de weeskinderen kunnen schenken. Hier zijn ook al voorbereidingen voor getroffen. Zo zijn er al hokken gebouwd waar de geiten 's nachts in kunnen verblijven. Een aantal van deze hokken hebben we vandaag geïnspecteerd en die zagen er goed uit. Ik was zelf vooraf wel wat bang omdat we mensen die bijna niets hebben min of meer gedwongen hadden een hok voor de geit te maken. Echter iedereen wilde het hok dolgraag en trots aan ons laten zien. We werden zelfs een keer terug geroepen door twee vrouwen die de laatste hand aan hun hok aan het leggen waren. Zij lieten zien dat het hok bijna klaar was. En ze wilden er natuurlijk ook mee op de foto. Al met al dus een hele drukke, afwisselende maar o zo mooie dag. We kijken uit naar morgen.