Chikwawa

Gisteravond zijn we aangekomen in Blantyre waar Corrie, Paula en José al ruim een dag verbleven om de resterende medicatie bij elkaar te scharrelen. Het is hier echt een kwestie van alle apotheken aflopen omdat elke apotheek wel iets heeft wat we nodig hebben maar ook zeker ook iets niet. Aan het begin van zondagmiddag  waren we helemaal geslaagd en kon de reis naar Chikwawa beginnen.

Aangekomen in Chikwawa voelde het weer als thuis komen. De lucht rook weer naar Chikwawa, de hitte voelde weer als Chikwawa, wij voelen ons fijn in Chikwawa. Na het betrekken van de kamers werden we welkom geheten door de eigenaresse van de voor ons nieuwe slaapplek. En zij vertelde ons een verhaal dat helaas ook typisch Chikwawa is. Een van haar nichtjes is gisteren op het kraambed overleden, het kindje ook. Oorzaak: gebrek aan stroom. Doordat er weer eens geen stroom was in Chikwawa konden de artsen geen keizersnee uitvoeren. Men heeft nog geprobeerd moeder en kind naar een ander ziekenhuis te vervoeren maar dat kwam te laat. Voor ons onbegrijpelijk dat dit gebeurt maar hier is dit realiteit. Het schrijnende is helemaal dat het ziekenhuis wel een generator heeft, maar geen geld voor brandstof. 

Na dit trieste verhaal zijn de dames alle medicatie gaan verdelen voor de clinics. En wij zijn met Chiku naar onze boerderij gegaan. Daar werden we een stuk vrolijker van. De boerderij staat er heel goed bij en ook de geiten zagen er goed en gezond uit. Ook was het mooi om de waterput voor het eerst met eigen ogen te zien en ook dat hij goed gebruikt wordt. Chiku vertelde dat het momenteel de enige gratis watervoorziening in het dorp is, alle andere zijn stuk. Een zeer goede investering dus en het water schijnt heerlijk te zijn. Morgen gaan we er zelf van proeven!

Want morgen is de eerste medische clinic bij onze boerderij. We hebben met het hele team de laatste punten vanavond doorgesproken en iedereen is er klaar voor. Maar we zijn toch ook wel gespannen en een tikkeltje nerveus. Want we verwachten een hoge opkomst en willen iedereen zo goed mogelijk kunnen helpen. Hoe het allemaal loopt en wat we tegen gaan komen valt nu niet te voorspellen. Maar het zal morgen hoe dan ook weer een bijzondere dag worden. 

Het meest bijzondere moment van vandaag was dat we tijdens onze wandeling Socks tegen kwamen. Socks is al onze vriend vanaf 2011. Elke keer als we in Chikwawa zijn helpt Socks ons als we verdwaald zijn en leidt hij ons zonder iets te zeggen naar de boerderij. Elke keer als we in Chikwawa zijn verwennen we Socks met een shirt, een bal of allebei. Toen we Socks vandaag vroegen of hij morgen nog naar de boerderij komt was zijn antwoord: ik moet eerst naar school. Socks krijgt dit jaar schriften van ons. We hebben ze meteen gekocht.