Kapasule

We hadden om 8 uur afgesproken om te vertrekken en reden, geheel tegen Malawiaans gebruik in, al om kwart over 8 weg. De minibus reed ons dwars door het dorp naar de plek van de clinic. Dit is een hele mooie plek aan de Shire, de rivier die zoveel ellende heeft veroorzaakt dit jaar. Daar was op de plek waar wij zaten niets meer van te zien. In het dorp heel veel. Op vele plekken staan kampeertenten waar vroeger een huis stond of stond er een tent naast een huis waarvan minimaal één muur verwoest is. In die tenten wonen nu hele gezinnen, heel onwerkelijk om te zien. 

Toen we aan kwamen zaten er al zeker 40 mensen op ons te wachten. En dit aantal liep tijdens de voorbereidingen heel snel op. Vooral toen er opeens een paar schoolklassen voor de ingang van de feeding shelter, die wij mochten gebruiken, stonden sloeg de schrik ons even om het hart. Wat een immens aantal patiënten stond er te wachten op een behandeling. Hoe moesten we dit voor elkaar krijgen in 6 uur tijd. 

We besloten om alle schoolkinderen door José en Chris te laten behandelen. De overige patiënten verdeelden we eerst naar zichtbare ernst van de klachten, daarna riepen we iedereen op nummer op. Ouderen uitgezonderd, zij krijgen altijd voorrang in Malawi. Al snel bleek dat veel van de schoolkinderen vrijwel niets mankeerde. Daarop hebben we meer tijd gestoken aan het vooraf inventariseren van hun klachten en het meten van de temperatuur. Dit zorgde ervoor dat zeker 75% direct weer terug naar school kon. 

We kunnen allemaal goed inschatten of iemand ernstig ziek is en dan vooral of iemand malaria heeft. Ook vandaag was het aan het begin van de clinic direct zichtbaar. Corrie en Chiku hebben de eerste uren dan ook alleen maar malariatesten afgenomen waarvan er vele positief waren. Kapasule heeft meer te lijden gehad van het wassende water dan Chikwawa (waar we gisteren waren) en we denken dat gemerkt te hebben aan het aantal malariapatiënten. Het waren er vandaag maar liefst 17 waarvan het overgrote deel niet ouder dan 12 was. Een van deze kinderen stond letterlijk te trillen als een rietje. Een ernstig ziek kind doet altijd iets met onze groep. Daar zijn we allemaal veel meer mee bezig en daar praten we aan het einde van dag ook altijd over na. 

De schade aan de huizen heeft ook op andere manieren impact op de gezondheid van de bewoners gehad. Een man kwam bij ons langs met een nare wond aan zijn been. Hij had deze wond al een maand en bleek deze te hebben opgelopen toen zijn huis was ingestort. Hij is nu waarschijnlijk een van de tentbewoners. Net als gisteren hebben we, los van malaria, gelukkig geen serieuze casussen gehad. Wel hebben we twee mensen direct naar het ziekenhuis laten vervoeren. Hiervan was het kind met de ademhalingsproblemen en intrekkingen degene waar we de meeste zorgen over hebben.

Uiteindelijk hebben we toch iedereen kunnen behandelen. Met een voorzichtige schatting denken we zeker 250 patiënten behandeld te hebben. Een ongekend hoog aantal waar iedereen hard voor heeft gewerkt. We wilden geen mensen laten vertrekken nadat ze uren in de brandende zon hadden gewacht. We dachten rond 14.00 uur niet dat we het zouden kunnen redden en hebben daarom getracht de laatste ca. 40 patiënten naar ernst in te schatten en in die volgorde opgeroepen. En dat is niet leuk om te doen als 40 paar ogen je verwachtingsvol aankijken of ze alsjeblieft mogen komen. 

250 patiënten is een record voor ons en een teken dat we steeds meer en beter op elkaar ingespeeld raken. Een ander, en veel minder leuk record, werd vandaag ook gebroken. Een vrouw had een bloeddruk van 255 om 143. Ongekend hoog, ongekend zorgelijk. Een te hoge bloeddruk komen we heel vaak tegen bij de clinics. Net als twee jaar geleden merken we dat zowel kinderen als volwassenen veel te weinig water drinken, ook als het er wel is. Men weet hier gewoon niet dat dit gezond is. Als het de bevolking van Malawi al jong geleerd zou kunnen worden hoe belangrijk het drinken van water is zou dat veel ellende schele.  

Morgen hebben we geen clinic maar gaan we het lokale ziekenhuis in Chikwawa bezoeken. Hier hebben we vanavond al veel spullen voor uitgezocht die we daar aan willen doneren. Daarna gaan we een beetje uitrusten van twee zeer intensieve, indrukwekkende maar toch ook wel vermoeiende dagen.