Mologeni

2 mei 2019 - Blantyre, Malawi

Mologeni ligt ver van de bewoonde wereld. Nadat we rechts van de autoweg afsloegen stuiterden we ruim een half uur door zichtbaar zeer arme dorpen. In Mologeni aangekomen werden we hartelijk ontvangen door de voorzitter van de Community Based Organisation met wie we deze clinic hadden afgestemd. Onder de baobab zaten de eerste twintig patiënten al rustig op ons te wachten. 

We konden plaats nemen in een prettig en koel gebouw. Toen we naar binnen liepen zagen we een meisje van een jaar of 6 liggen. Zij was hier door haar moeder neergelegd, zo bleek later, en keek uit haar ogen zoals we dat deze week al veel vaker hebben gezien. Malaria. We waren niet eens begonnen met het uitpakken van de spullen. 

Buiten kwamen er langzaam wat mensen bij die een nummertje kregen. Rond 10 uur waren we bij 25 en zeiden we tegen elkaar dat het een rustige dag zou worden. Het tegenovergestelde bleek waar. De stroom aan patiënten kwam hier gewoon later op gang dan we gewend waren. Dit kwam mede doordat de gemeenschap van Mologeni maandelijks een under 5-clinic organiseert. En dat was vandaag, onder dezelfde baobab. Tijdens zo’n clinic worden alle aanwezige kinderen die jonger dan 5 jaar zijn gewogen en gemeten. Deze keer werden ze ook gevaccineerd. De start van deze clinic werd ingeluid door zingende en dansende moeders, een prachtig schouwspel waar wij getuige van mochten zijn. Tegelijkertijd werd de weegschaal opgehangen aan lange bladeren en daarna vonden beide clinics tegelijk plaats. 

Doordat de community in de persoon van hun voorzitter zo betrokken was verliep de clinic zeer voorspoedig. We hebben heel veel mensen kunnen helpen, we schatten rond de 300. En wat we vooraf al vermoedden kwam helaas uit. Malaria is in dit dorp een enorm probleem. We hebben vandaag 31 testen uitgevoerd waarvan er 29 positief waren. Ook nu waren dit bijna alleen maar kinderen die er zo leeg en lusteloos uit zagen dat je bij de aanblik al wist wat er aan de hand was. Malaria heeft voor ons deze week een gezicht gekregen. Het lege gezicht van een kind. 

Een aantal van deze kinderen zullen we niet snel vergeten. Het meisje die we bij binnenkomst op de grond zagen liggen, de drie kinderen uit een gezin van vier, het jongetje met zijn gele shirtje, en de twee kinderen die we met hun moeder meegenomen hebben in de minibus op zoek naar medicatie. Deze kinderen hadden dringend medicatie nodig om de malaria te lijf te gaan en wij waren er door heen. We hadden woensdag extra aangeschaft maar zelfs dat bleek niet genoeg. Dit was de enige optie om de kinderen beter te maken. We hebben nog nooit zo snel opgeruimd toen we hoorden dat het dichtstbijzijnde ziekenhuis om 4 uur zou sluiten. We kwamen hier even goed te laat aan maar uiteindelijk hebben we de medicatie toch kunnen kopen in een soort apotheek langs de weg. Daarna moesten de doodzieke kinderen en hun moeders meer dan 10 kilometer achterop een fiets terug naar huis. Die 10 kilometer moeten anders lopend afgelegd worden omdat de meeste mensen geen geld hebben voor transport van en naar het ziekenhuis. Dit is de belangrijkste reden dat we vandaag zoveel hele zieke kinderen hadden met malaria. Francis legde ons uit dat ouders hun kinderen eerst paracetamol geven in de hoop dat hun koorts weg gaat en het geen malaria is. Als dit na een paar dagen niet gelukt is, is de malaria al in zo’n ver stadium dat de kinderen echt heel ziek zijn.  

Tijdens onze clinics wordt ondanks alle narigheid ook veel gelachen. Zo had een 80-jarige man last van zijn testikels en hij wilde dat maar wat graag aan Paula laten zien. Paula verwees hem toch maar even door naar Francis. De oude vrouw die van Corrie hoorde dat ze veel water moest drinken zei “dat vind ik allemaal prima hoor, maar waar blijven mijn medicijnen?”. Dit soort verhalen worden kort gedeeld met elkaar en zorgen voor wat luchtigheid die we goed kunnen gebruiken tijdens een dag als deze.

Een dag waar we allemaal met een goed gevoel op terug kijken. We zijn blij dat we iets hebben kunnen betekenen voor de mensen van Mologeni. En deze mooie groep mensen heeft ook indruk op ons gemaakt. Het was een fijne clinic juist doordat de gemeenschap zelf zo betrokken en meewerkend was. We hebben als team vaak gesproken over het structureel (laten) uitvoeren van deze clinics om de impact te vergroten. Dat zou in Mologeni zomaar eens kunnen lukken. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Bart en Wil:
    2 mei 2019
    Hoi samen, wat een verhalen weer. Medicijnen tekort komen, daar waar de 'brood'nodig zijn en daar waar ze hier worden weggedaan als ze niet meer nodig zijn en zelfs door de apotheek niet meer worden teruggenomen ook als ze nog verpakt zijn. Een extraatje is daarom onderweg! Succes de komende dagen en zoals gezegd: grote waardering voor al jullie inspanningen!
  2. IUPeters:
    3 mei 2019
    Het was weer een grote inspanning die jullie allemaal geleverd hebben vandaag in deze omstandigheden prachtig 👍🌹